Sinds zijn ontstaan beantwoordt de lijst aan de behoefte van de kunstenaar om voor zijn werk een eigen afgebakende ruimte te voorzien. De lijst vormt de grens tussen afbeelding en realiteit; zij staat tussen God’s schepping en de producten van de menselijke geest: dromen, fictie, verbeelding; tussen de werkelijke en de irreële wereld.

De boorden rond mozaïeken en de geschilderde omraming van muurfresco’s in de oud- heid zijn de eerste verwijzingen naar de lijst zoals wij haar nu kennen. In Pompeï worden er enkele muurschilderingen teruggevonden waarbij trompe l’oeil-effecten ervoor zorgen dat het lijkt alsof de afbeeldingen omzoomd zijn door een profiel en ophangen aan een touw.

Bij de aanvang van onze tijdtelling omlijnt men in de catacomben in Rome de muurschilderingen met gelijkmatige strepen. De geschilderde lijsten versierd met plantenmotieven die men terrugvindt in sommige mausolea, dateren uit de vierde eeuw.
In Constantnopel duiken symbolische afbeeldingen op. De omzoming van de iconen uit deze periode zijn de voorlopers van de houten lijst die we in de Middeleeuwen terugvinden rond religieuze schilderijen.

De ontwikkeling van de lijst is vanzelfsprekend nauw verbonden met de evolutie van het artistieke denken en wordt beïnvloed door de grote strekkingen uit de kunstgeschiedenis.
De Romaanse periode met zijn miniaturen schenkt ons een echte schat aan getekende omzomingen, veelal maaswerk en esotherische composities met een zeer precieze betekenis. De kleuren die hiervoor gekozen wor- den zijn altijd in harmonie met het kunstwerk. Deze prachtige versieringen zullen lange tijd een bron van inspiratie zijn voor de ambachtslieden die lijsten maken.